Yürümenin Felsefesi

Kitap "Yürümek Spor Değildir" diye başlayıp yürümeyi ve yürümek adı altında bilinen yanlışları açıklıyor. Sonra anlattığı şey üzerine filozofların hayatından, alıntılarından bir parça bırakıyor.

Yürümek Spor Değildir.
Evet yürümek spor değildir çünkü sporun belirli kuralları, amacı, disiplini, başı, sonu vardır. Oysa yürümek "bir ayağı diğerinin önüne atmaktır." Yürümenin puanı, sıralaması, kazananı, hakemi olmaz. Yürümek bireyseldir.

"Yürümek erteleme özgürlüğü sunar." Günün verdiği yorgunluktan, olaylardan, endişelerden, düşüncelerden kaçıştır aslında.

Yürümek benliğe kavuşmak da değildir. "Yürüyerek kimlik fikrinin kendisinden, biri olma, bir isim ve hikâyeye sahip olma isteğinden kaçarsınız. Biri olmak, herkesin kendinden bahsettiği yüksek sosyete toplantılarında ya da terapi seanslarında iyidir. Oysa biri olmak, boynumuza ağır ve aptalca bir kurgu zincirleyen (bizi benlik tasvirimize sadık kalmaya zorlayan) toplumsal bir zorunluluk değil midir?"

Nietzsche hastaydı ve hastalığından kaçabilmek için yürüyordu. "Dikkatini şakaklarındaki çekiç darbelerinden uzaklaştırmak, onları dağıtmak ve unutmak için uzun uzun yürümek..." Yürüyor, yürüyor ve sonra gelip yazıyordu. "Nietzsche çalışmak için yürümek zorundadır."