Beyaz Geceler/Dostoyevski

Merhaba. Bugün size bir Dosto uzun hikayesi ya da kısa romanı ile geldim. Malum bu ayı “Dune” ve “Dostoyevski” ayı ilan ettim. Sıra Dosto’da idi.

Kitabımızın baş karakteri 26 yaşında yalnızlık giyinmiş bir Hayalperest. Hayalperest’in baş harfini büyük yazdım çünkü, karakter kendini bu isimle tanıtıyor.

Petersburg’a has olan ünlü beyaz geceleri bilirsiniz belki. (Burada şunu söylemeden geçemeyeceğim, beyaz gecelerden ötürü mü kitabın adı böyle? Yoksa saflığın rengi olan beyazdan dolayı mı?) Bu gecelerden birinde Hayalperest bir gezintiye çıkar. Etrafını dikkatle inceleyerek dolaşmaktadır. Kitabın bu ilk bölümünde aslında tam bir hayalperest tasviri var. Ve ne yalan söyleyeyim en sevdiğim bölümü de bu ilk bölüm. Çünkü gerçek bir hayal var. Gerçek bir dışavurum hayalleri…

Velhasıl kelam gezinti sırasında bir genç kıza dolanır gözleri, dikkatle baktığında kızın ağlamakta olduğunu görür. Bir vesile ile tanışırlar, Nastenka ile…

Ve dört gece boyunca karşılıklı his dökümü başlar. Yalnız ve biçare Nastenka ile yalnızlığı giyinmiş Hayalperestin safiyane sevgi ilmekleri ilk geceden atılır.

Kitabın sonu tam da beklediğim gibi bitti. Dosto beni yine hiç şaşırtmadı. Keza Dostoyevski’nin kadına bakış açısını bilenler bilir.

Yazarın okuduğum ilk aşk üzerine kitabı idi diyebilirim bu kitap için. Tavsiye eder miyim? Kesinlikle ederim. Kitapla kalınız…