Stefan Zweig~Bir Çöküşün Öyküsü

📚Kitap ana karakterimiz Madam Prie’nin Kral tarafından sürgün edilmesi ile başlar.
📚 Kitapta kibirli, egolu, şöhret sahibi vs. olan herkesten oldukça saygı ve ilgi gören bir kadının, bir anda elindeki herşeyi kaybetmesi içine düştüğü boşuluğu ve çöküşü okuyoruz (bu yüzden ismi bir çöküşün öyküsü sanırım..).
📚 Oldukça güzel, parlak yaşamının son bulmasıyla hekesin ilgi odağı olmaktan çıkan Madam Prie önemsenmyen, kimsenin umrunda olmayan, yalnızlık ve çaresizliğe katlanamaz. Acı çeker ama yüzündeki sahte gülümsemesi ile içinde kopan fırtınaları saklamaya çalışır. Kendinin eksik, aciz görür ve kimsenin onun öyle olduğunu düşünmesini istemez.
📚Zweig’in oluşturduğu kitaplarda alışık olduğumuz bir karakter kitaptaki Madam Prie. Sanki okumuyormuşsunuz da, yaşıyormuşçasına bir edası var. Birkaç sayfa sonra kendinizi kaptırıyorsunuz ve satırlar gözünüzün önünde eriyip gidiyor. Yazar karakterin duygularını okuyucuya çok güzel geçiriyor.
📚Fakat karakterde sevmediğim bir özellik; kitap boyunca karakterin dikkat çekme çabasını görüyoruz. Kitabın sonunda bile tek amacı dikkat çekmek, ilgi odağı olmak (okurlar ne kastettiğimi anlamıştır).
📚Bir oturuşta bitirebileceğiniz kendini okutturan kısa bir kitaptı.
📚Tek bir insanın diğeri için neler ifade edeceğini hiç bilmemişti, çünkü hiç yalnız kalmamıştı.
📚Ruhu çoktan ölmüştü geriye kalan sadece bedenini öldürmekti.
📚Kaybetmek için bazen sevmek yeterliydi.
📚Ne yapacağını bulamıyordu; içinde her şey susmuş. Yüreğinin anlamlı müziği, anahtarı kaybolmuş müzikli saat gibi ölmüştü.
📚Uçuruma dans ederek düşmek istiyordu.