Geçmişi Unutma, Geleceği Hazırla

                  Cebinin derinliklerinden anahtarlarını çıkarmak için elini cebine attığında bir süre anahtarlarını bulmak için uğraştı. Bu uğraş ona kalbinin ve düşüncelerinin derinliklerinden bulup çıkarmak istediği bazı kötü anılarını hatırlatmıştı. Keşke her şey o anahtarı bulup çıkardığı gibi kolay olsaydı. Öyle çok isterdi ki zihninden de bir çırpıda bazı şeyleri öyle çıkarıp atabilmeyi. Anahtarlarını çıkardığında dudaklarının arasındaki sigarasından son bir nefes alıp sigarasını söndürdü. Apartman kapısını açtıktan sonra geriye dönüp bakmadan kapıyı hafifçe ittirip kapadı. Bu hareketi ona geriye dönüp bakmadan kapattığı onu rahatsız eden bazı kapıları hatırlatmıştı. Tebessüm ederek yavaş adımlarla merdivenleri çıkmaya başladı. Merdivenleri çıkarken de bu yavaş adımlarını hayatındaki gidişata benzetmişti. Son zamanlarda yaptığı her hareketi bazı metaforlarla ilintilendiriyordu. Apartmanının kapısına geldiğinde kapıyı açmak için anahtarları denemeye başladı. Bir türlü tek seferde kapıyı açan asıl anahtarı bulamıyordu. Gerekli gereksiz bir sürü anahtarı anahtarlığında tutmasının sonucuydu bu. Hayatı da bu metafora benzetiyordu işte. Gerekli gereksiz bir sürü kişiyi hayatında barındırıyor ama ona kapıları açacak olan asıl anahtarları bulmakta hep zorlanıyordu. Bu düşünceler arasında usulca evine girdi. Günün getirmiş olduğu yorgunluk sanki eve adımını atar atmaz vücuduna tesir etmişti.

                Odasına girdiğinde derin bir ürperti ile birlikte korku yaşadı. Karşısında kanlı canlı bir şekilde oturan kendisiyle karşılaşmıştı. Rüya mı görüyordu yoksa deliriyor muydu? Karşısında oturanlar yine kendisiydi ama birinin yüzü yorgun, gözaltları şiş ve sanki bir kavgadan çıkmışçasına soluktu. Diğeri ise onun aksine bembeyaz ve tertemiz yüzüyle gözlerinin içi parıldar bir haldeydi. Yorgun gözüken hemen konuşmaya başladı. ‘’ Benden kaçmak istesen de asla kaçamayacaksın. Ben senin dününde var olduğum gibi şimdi de şu anındayım ve yarınında da olacağım. Beni yok saymaya çalıştıkça ben senin hep bir adım arkandan gelmeye devam edeceğim. Ansızın karşına çıkan bir fotoğraf karesinde, yolculuk yaptığın esnada dinlediğin müzikte, izlerken gördüğün bir film karesinde hep ben sana kendimi hatırlatacağım. Çünkü ben senin geçmişinim. ‘’ diyordu. Bunu tebessümle dinleyen yanındaki ışıltılı gözleriyle konuşmaya başladı. ‘’ Hayır, sen onu sadece beni inşa etmek için kullanacaksın. O, sadece dersler çıkardığın bir öğretici. Onu sürekli yanımızda taşımak zorunda değiliz. Gülmek istiyorsan onu bir kenara bırakıp öğrettiklerine teşekkür edip yolumuza birlikte devam edeceğiz. Çünkü ben senin geleceğinim. ‘’ diyordu. Yorgun ve solgun yüzüne inat konuşmaktan geri kalmamaya inat edercesine geçmişi yine söz aldı. ‘’ Sadece gülüyorum, onu yani geleceğini inşa etmek için bile bana yani geçmişine ihtiyacın varken beni yok sayarak yoluna nasıl devam edebilirsin ki? ‘’ dedi. Aynı zihnindeki gibi burada da geçmişi sürekli konuşuyor geleceğe söz hakkı vermiyordu. Gelecek ise umut dolu bakan gözleriyle ‘’ geçmiş sadece kırılmış bir ayna, sen onların parçalarını birleştirmeye çalıştıkça sadece kendine zarar verecek ve ellerini keseceksin. Bir türlü doğru görüntüyü bulamadığın gibi kendini de bulamayacaksın ve bu seni mahvedecek. Ama ben yani geleceğin seni özgürleştirecek, biz seninle onun söylediği gibi bizi yok sayarak değil onu da yanımıza alarak hareket edeceğiz. Geçmişin hep yanımızda olacak demiyorum sana ama yaşadığın her ne varsa bir tecrübe olarak yanı başımızda ilerlemeli bizimle. Eğer hayat yolu bir merdiven ise en tepeye çıkmak için olgunluk merdivenlerine, geçmişinde iyi ya da kötü diye nitelendirdiğin her taşı döşemelisin. Biz seninle geçmişi yok sayarak değil onu yeri geldikçe hatırlayarak var olacağız. ‘’ dedi ve her ikisi de birden ortadan kayboldu.

                Uyandığında, saat henüz asıl uyanması gereken saat değildi. Yatağında oturup bu tuhaf rüyasını düşündü. Bu bir kabus muydu? Peki kabus değilse neydi? Kötü olarak tanımlanan rüyalara neden kabus denilir de iyi olarak ifade edilen rüyalara kabus gibi bir nitelendirme yapılmazdı? Kötü rüyalara kabus adını veren insanlar iyi ve güzel rüyalara ne demeliydi? Bu düşünceler arasında yatağından kalktığında ilk adımlarını geleceğe doğru atmaya karar vermişti. Rüyasında da söylediği gibi; geleceği onu özgürleştirecekti…

                               Saygılarımla; tekrar görüşmek üzere…